“Met je hart maak je de beste keuzes”. Anske maakte haar belangrijkste keuzes duidelijk en recht door zee. Op het moment dat wij als groep samen bekeken welke kavels er te verdelen waren, zette Anske resoluut haar huisje op kavel 12. “En hier ga ik wonen”, zei ze krachtig. Niemand kon haar daar nog vanaf krijgen en dus gebeurde dat ook niet.

Anske was een zaaier. Iemand die zag waar het nodig was om liefde, tijd en aandacht te brengen en dat graag persoonlijk deed. Tal van initiatieven ondersteunde ze met die kwaliteit. Vanuit die rol kwam ze ruim zes jaar geleden terecht bij de vereniging Bewust Wonen en Werken Boschveld. Een kleine beweging die als doel heeft om duurzame, gezonde en betaalbare koopwoningen te bouwen, die door de vereniging zelf ontwikkeld worden. Het leven van Anske bereikte het punt waarin ze nieuwe stappen wilde maken. Binnen niet al te lange tijd zou ze de gepensioneerde leeftijd bereiken en ook het vooruitzicht dat de kinderen het huis zouden verlaten, maakte dat ze haar laatste grote droom kon gaan realiseren; de bouw van haar laatste eigen huis.

Het proces naar die droom toe was er eentje die niet zonder slag of stoot ging. Met 24 huishoudens elke twee weken vergaderen over grote woonwensen en futiele details, zoeken naar haar eigen behoeften – nu en in de toekomst, rekening houden met andermans belangen, verdieping vinden in materie waar ze totaal niet in thuis was en een ontelbaar aantal verbazingwekkende situaties meemaken die ook zij niet van veraf zag aankomen. Anske verwonderde zich er over dat ondanks vele ups en downs alles tot nu toe in goede relatie was verlopen. De open manier van communiceren en besluiten zag ze als een belangrijk middel dat daar aan bij had gedragen.

In de afgelopen jaren, waarin de intensiteit van samenzijn regelmatig erg hoog was, leerden we elkaar steeds meer kennen. Anske sprak zich vaak uit over de dingen waar ze naar uitkeek; het moment dat ze samen met haar hond Kyra en een wijntje op haar terrasje zou genieten van de zon, de reuring van de spelende kinderen, de spontane borrels in de gemeenschappelijke tuin, een onverwachte uitnodiging voor een etentje bij één van de buren, een luisterend oor als ze het even moeilijk had, de inspiratie van anderen bij het inrichten van haar huis en vele andere dromen. Hoewel ze over veel persoonlijke keuzes in haar huis nog regelmatig van gedachten veranderde, wist ze één ding zeker: “In dit huis wil ik oud worden”. Ze voelde zich thuis in een grote nieuwe familie, waar ze als buurtoma kon gaan genieten van haar oude dag.

Hoewel het toekomstperspectief haar gelukkig stemde, was het ook een emotioneel project voor haar. Ze was zich er heel erg van bewust dat deze plek de eindigheid van haar leven markeerde. Ze liet haar huis zo ontwerpen dat ze volledig gelijkvloers op de begane grond zou kunnen gaan leven en op de bovenverdiepingen een mantelzorger te zijner tijd zijn intrek kon nemen. Het zou – zoals ze zelf zei – haar laatste huis worden. Het huis waar ze zou gaan sterven, de plek waar ze tussen zes plankjes zou vertrekken… Het is haar niet gegeven…

Lieve Anske, wij zijn intens verdrietig dat jij er niet meer bent om samen met ons de laatste stenen te leggen, de leidingen te trekken, het moment van oplevering te vieren, onze levensverhalen en –lessen te delen, de 65+-uitjes te organiseren en onbezorgd oud te worden. Er is een gat geslagen in onze BWWB-familie. We gaan je enorm missen.

3 thoughts on “In memoriam – Anske Heerkens

  1. Will van Hoof says:

    Lieve meid, wat zal ik je ontzettend missen.
    Ik hoorde pas op 22 augustus van jouw pleegdochtertje dat je in juni was overleden .
    Sterkte ook aan familie en vrienden.
    Will XXX

  2. Johan Bekendam says:

    Ik lees helaas pas per vandaag dat Anske is overleden. Wat jammer dat ze geen tijd gekregen heeft om van haar nieuwe huis te gaan genieten. Na heel intensief traject is het vorig jaar juni gelukt ook voor haar de financiering van de woning te regelen. Een klein wonder! En nu is een jaar later haar leven naar ik begrijp heel onverwacht geëindigd.
    Ik wens allen die ze lief had en die haar lief hadden veel sterkte.

  3. Ines Hoyng, Trekkersgroep Knarrenhof Uden says:

    Afgelopen dinsdag heb ik telefonisch met Hannie gesproken over BWWB. We zijn in Uden ook al jaar bezig een woongroep, een Knarrenhof, te realiseren. We hadden wat vragen. Nu zie ik dat jullie een prachtige eigen site hebben. En kom ik Anske tegen. Met haar, haar overleden man Stef en anderen hebben we het 1e kinderdagverblijf in Drenthe gerealiseerd in 1987 op het terrein van Beileroord in Beilen.
    Wat een sprankelende vrouw, wat een energie en doorzettingsvermogen! Terug in Brabant, jammer dat ze er niet meer van kan genieten!

Comments are closed.